شبکه اجتماعی، اصطلاحی است که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۴ توسط جان بارنز که در حوزه‌ی انسان شناسی اجتماعی فعالیت می‌کرد، ابداع شد. او تحقیقی در مورد گروه‌های اجتماعی در بخشی از نروژ انجام می‌داد و اصطلاح شبکه اجتماعی را در آن تحقیق برای توصیف رابطه بین انسان‌ها و تحلیل مکانیزم‌های ارتباطی و خصوصاً تصمیم گیری آنها به کار برد.
اگر ما هم بخواهیم به تعریف شبکه‌های اجتماعی از نگاه او رجوع کنیم، می‌توانیم بگوییم:
شبکه‌های اجتماعی، هنگامی به وجود می‌آیند که ساختاری از گره‌‌های مرتبط به هم شکل می‌گیرند.
هر گره، یک فرد یا یک گروه یا یک سازمان است
شبکه اجتماعی، به معنای نمایش و مطالعه‌ی ارتباط بین این گره‌ها و جریان دانش و اطلاعات بین آنهاست. شبکه‌های اجتماعی مفهوم جدیدی نیستند. انسان‌ها از قرن‌ها پیش که گرد آتش می‌نشستند و برای یکدیگر داستان می‌گفتند در حال تشکیل شبکه‌های اجتماعی بودند.
چیزی که باعث شده است امروزه شبکه‌های اجتماعی بیشتر از همیشه مورد توجه قرار بگیرند، به وجود آمدن ابزارهای دیجیتال و کمک آنها به توسعه‌ی شبکه‌های اجتماعی بوده است.
این روش در برقراری ارتباطات و تعامل در سازمان‌ها و کسب و کارها فراگیر شده و شما دیر یا زود باید آن را به عنوان یک رویکرد برقراری ارتباط در کسب و کارتان منظور کنید.
تفاوت برخی از ویژگی‌های شبکه اجتماعی عمومی و سازمانی:
ویژگی‌های شبکه اجتماعی عمومی
- کاربران خودشان ثبت‌نام میکنند.
- کنترلی در مورد هویت افراد نیست.
- ارتباطات بدون محدودیت و کنترل است.
- امکانات ارتباطی هیچ ساختاری ندارد.
- همه‌ی اطلاعات بدون فرم هستند.
- همه‌ی افراد به همه‌ی اطلاعات، دسترسی مشابه و بدون سیاست‌گذاری سازمانی دارند.
- اطلاعات و پایگاه داده در اختیار مالک شبکه است.
ویژگی‌های شبکه اجتماعی سازمانی
- کاربران تحت تعریف و مدیریت سازمان هستند.
- ارتباطات در چارچوب دسترسی‌ها تعریف میشود.
- دسترسی به اطلاعات مدیریت میشود.
- امکانات شبکه مطابق نیازهای سازمانی است.
- اطلاعات دارای ساختار و فرم هستند.
- قابلیت اختصاصی‌سازی و یکپارچه‌سازی وجود دارد.
- اطلاعات در اختیار و مالکیت سازمان است.
ثبت نظر